Paris’teki İtiraf : Kırık Bir Aşk Hikayesi

“Hiç başınıza gelmiş bir olayı utandığınız, kendinize yakıştıramadığınız ya da aptal durumuna düşmek istemediğiniz için ‘bir arkadaşınızın başına gelmiş gibi’ anlattığınız oldu mu?

Bu soruyu 99 farklı meslekten kadın (isimleri deşifre edilmeden) cevaplamış. Ve kitap oluşmuş.

Kitabın ismi “Bi Arkadaşın Başına Gelmiş”.

İçinde gerçek hayatlardan tam tamına 99 itiraf var okunası.

Şimdi ben size başka bir itiraftan bahsedeceğim. Çaresiz bir aşk hikayesi. Okuduğumda yüreğim sızladı.

Cahit Sıtkı Tarancı‘nın meşhur bir şiiri var; “Abbas” adında. İşte her şey bu şiirde gizli aslında. Cahit Sıtkı askerliğini yedek subay olarak yaparken, çürüğe ayrılmış bir er emrine veriliyor. İsmi Abbas. Mardinli.

Cahit Sıtkı’nın kahvaltısını hazırlıyor, evini temizliyor, kıyafetlerini ütülüyor, akşam çilingirli mezeli sofralar hazırlıyor. Cahit Sıtkı bu temiz Anadolu çocuğunu zamanla çok sevmeye başlıyor. Akşamları demlenirken onunla dertleşiyor. Böyle bir akşam da Abbas’a bir soru soruyor :

-İstanbul’u bilir misin ? *Bilirim komutanım

-Ya Beşiktaş’ı ?

*Bilirim komutanım, acemiliğimi ben orda yapmıştım. -Orda bir sevgilim var. Onu bana kaçırıp getirir misin ?

*Elbet komutanım

Sabah olur, Cahit Sıtkı bakar Abbas hazırlanmış. “Hayırdır Abbas neden böyle hazırlık yaptın? diye sorar. *”İstanbul’a gidiyorum komutanım sana sevgilini getiricem” der.

Cahit Sıtkı çok duygulanır, gözyaşlarını gizlemeye çalışır.

Akşam eve dönünce rakı sofrasını kurdurur, Abbas’ı karşısına oturtur. Cahit Sıtkı alır kalemi kağıdı eline ve o sofrada o ünlü ABBAS şiirini yazar.

Buraya kadar okuduğunuz Abbas şiirinin çıkış hikayesiydi. Peki kim bu sevgili ? Neydi bu çaresizlik, imkansız olan?

Cahit Sıtkı, en samimi arkadaşı Vedat Günyol ‘la birlikte büyümüş. Sık sık onların evinde kalırmış. Vedat Günyol’un çok da güzel bir kızkardeşi varmış; Mihrimah.

Üçü birlikte vakit geçirirmiş hep.

Gerisini Vedat Günyol anılarından dinleyelim.

Paris’teyiz. Ben hukuk öğrencisiyim; Cahit ise Türkçe yayınlar kuruluşunda spikerlik yapıyor.

Bir akşam körkütük sarhoş olduk. Champs-Elysees ‘de yürüyoruz. Cahit Sıtkı nara ata ata şiir okuyor. Bir ara durdu hüngür hüngür ağlamaya başladı. Ne oldu dememe kalmadan boynuma sarıldı. O sırada bende ağlamaya başladım. “Ne o yoksa çocukluk arkadaşın mı öldü”

dedim. “O benim çocukluk arkadaşım değil ilk aşkımdı. Ben senin kardeşine aşıktım. O yüzden evinizden dışarı hiç çıkmıyordum.”

Ama ama nasıl olur dememe kalmadan, yüzüne baktım.

Tam bir Diyarbakırlı gibi, aşkını hiç belli etmemekten duyduğu gurur vardı yüzünde. Elinde kalan tek şey o olmuştu sanki. Çünkü Mihrimah çoktan Cemilpaşazadelerden bir doktorla evlenmişti. O süre içinde ne ben ne de Mihrimah kuşkulanmamıştık. Bu kez kızma sırası bana geçti. Ayağa kalktım, yakasından tutup ‘Niye söylemedin bana ulan’ diyerek yumruklamaya başladım. Sonra birbirimize sarıldık ve hıçkıra hıçkıra ağladık.”

“Şu şiiri oku” dedi sonra.

Okumaya başladım:

Haydi Abbas, vakit tamam;

Akşam diyordun işte oldu akşam. 

Kur bakalım çilingir soframızı;

Dinsin artık bu kalb ağrısı.

Şu ağacın gölgesinde olsun; 

Tam kenarında havuzun.

Aya haber sal çıksın bu gece;

Görünsün şöyle gönlümce. 

Bas kırbacı sihirli seccadeye,

Göster hükmettiğini mesafeye

Ve zamana. 

Katıp tozu dumana, 

Var git, 

Böyle ferman etti Cahit,

Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan; 

Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.

fotoğraf Ege Telgraf

Zu x

instagram@banabiyersoyle

Bumerang - Yazarkafe
Bumerang - Yazarkafe

6 Comments

  1. mavianne Mart 28, 2018
  2. Wanderlust Zu Mart 28, 2018
  3. Volking Mart 29, 2018
    • Wanderlust Zu Mart 29, 2018
  4. Alp Doğru Haziran 27, 2018
    • Zuhal Floria Haziran 29, 2018

Leave a Reply

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.