Tarih: 22 Kasım 2017 Doğumgünü sabahım
Varış noktası: Kopenhag
Uçuş: Easyjet
Uçuş yüksekliği: 36.000 ft
Tahmini Gökyüzü: Hollanda semaları
Koltuk : 18F cam kenarı
İşte bu koltukta günün ilk hediyesini aldım ben!!!
Ne mi ?
Güneşin doğuşuna tanık oldum.
🌞🌞🌞
Öyle böyle değil, nasıl muhteşemdi !!!
Kızılın her tonu ile sağına soluna şerit attı doğarken. Pofuduk bulutların üzerinde, sanki bir Monet resmi gibi baharlar umutlar saçarak. Sonra mutluluk yükleyerek kendini ışıl ışıl göstermeye başladı.
Ve ben bu muhteşem görsele bakarken düşündüm de, uzun zamandır güneşin doğuşuna tanık olmamışım! Tam o sırada eşim kulağıma fısıldamaya başladı;
“Güneş doğumgününü kutluyor farkında mısın?”
Kocaman gülümsedim 😍
Cep telefonumu çantamdan hızlıca çıkartıp, bu anı ölümsüzlestirmeye karar verdim.
Diğer koltuklarda ki yolcularsa pencereleri kapalı, kafaları kapalı pencereye dayalı, çoktan uyku moduna geçmislerdi. Ahhh ne büyük bir şölen kaçırıyorlardı… keşke farkında olabilseler!
Kaptan pilotlar bu bilgileri anons etmeliler bence!!! Kimse kaçırmamalı! Ne iyi geliyor ruhuna, kalbine… düşüncelerine de umut ekiyor hem.
E ne demiş Nazım Hikmet;
“Daha son sözü söylemedi hayat! belki yarınlar, mutlu sonlar var!”
Var tabii!!! Güneş her gün batıyor, her gün doğuyor bak!
Elimde telefonum, yavaş yavaş pamuk şekeri kıvamına dönüşmeye başlamış bulutları kırmızı gökyüzü eşliğinde çekmeye koyuldum. Ve o an kendimi birdenbire çok yüce, hem de çok küçük hissettim.
Yücelik derken, insanoğlunun gücünü kastettim aslında. Düşünsenize bir insan uçmayı hayal edip, sonra uçak icad ediyor. Sonra geliştirip yolcu uçağı yapıyor. Ve ben bu yüce insanoğlu sayesinde güneşin doğuşunu bulutların üzerinde karşılıyor, tam o doğuş anına tanık oluyorum. Gerçekten de ne muhteşem ne yüce!
Küçük hissettim çünkü; karşımda güneş! Her gün doğuyor her gün batıyor. Buna engel olabilir misin? Sen insan olarak bu kadar küçüksün işte diyorum evren karşısında!
Gözlerim enfes bir gündoğumuyla kamaşırken bu küçük an’da hızla geçip bitiyor işte.
Az sonra güneş tamamen doğuyor, bulutlar beyaza çalıyor, her yer aydınlık oluyor.
Teoman şarkısında, “Bazen küçük bir an için ömür bile verilir” der ya: İşte öyle bir an yaşadım bende!
Doğumgünümde,
Gökyüzünde,
Pofuduk bulutların üzerinde…
Ve yolun sonunda başka bir hediyeye doğru 🎁
Zu – sabah güneşi
Cok ama cok sanslisin ZuZummm. Yeniden dogum gunun kutlu olsun.
Nevin seni takdir ediyorum ben. Çünkü biliyorum çoğu insan okumadan geçiyor. Sen ne paylasssam son noktasına kadar okuyorsun. Bu inan o kadar değerli ki benim için. İnsallah ilerde kitabımda bu özelliğinden bahsedeceğim. Herkese bulaşmasını da diliyorum. Okuma tembeliyiz toplum olarak nedense (!) teşekkürler tüm güzel yorumların için Nevin’cim💖
Seyahatteki özel anlardan bir tanesi ve bunun sizdeki heyecanı yazınıza yansımış 🙂 böyle güzel anlarız çok olsun efendim 🙂 selamlar
Çok teşekkür ederim. Heyacanım, okurken size geçmişse eğer, ne mutlu bana 😇 Sağolun
Ne kadar güzel yazmışsın Zuhalcim, fotolar da harika 🙂 bir an kendimi aynı uçakta cam kenarında 17F de oturuyormuşum gibi hissettim ve anı yaşadım inan :*
Ovvvv çok teşekkür ederim Özlemcim 🙂 xxx